حاصل عمر !

از دو هفته قبل قرار بود که در مراسم شرکت کنم. یک همایش طوری بود به نفع کودکان محروم از تحصیل و خوب مباحث مدیریتی و باید شرکت می کردم. قرار بود بچه های سازمان مرکزی هم باشند و به طبع خیلی شیک و مجلسی رفته بودیم همه. مباحث سنگین بود و طولانی ولی خوب بود و دوست داشتم و خوب برادر کوچک آقای "ن" خیلی خوب اجرا کرد برنامه را...

آخر مراسم به رسم ادب رفتم که از اقای برادر کوچ تشکر کنم که مواجه شدم با خود آقای "ن". طبق معمول سلام و احوال پرسی گرم. رفته بودم سمت آمدن به خانه. ایستاده بودم جلوی درب دانشکده مدیریت که آقای "ن" رسیده بود. پرسیده بود که چرا باز دلگیری! گفته بودم که خوبم. گفته بود که کاش باشی! اصرار داشت که برساندم تا یک جایی حداقل. در گیر و دار اصرار و کنسل کردن آژانس بودم که ماشین رسیده بود. تشکر کرده بودم و آمده بودم سمت خانه و همه راه دودل که کاش رفته بودم با او و دعوتش را رد نمی کردم. بعدترش با خودم گفته بودم که دعوتش را رد نمی کردم که چه!؟؟! باز نزدیک می شدیم، باز حرف ها می آمد وسط، باز هم هیچ...

من انتخاب خودم را کرده بودم و باید که پایش بایستم هرچند که هنوزم وقتی اینقدر نزدیکم می شود، زل می زند که دختر تو باز چه مرگ شده، باز از همه بهتر می فهمد که بی اعصابم، باز می روم که راهی که یکبار رفتم را دوباره بروم. نزدیک شوم. نزدیک و نزدیک تر. ولی آخرش ؟ دیشب نرسیده به خانه برایش وایبر زده بودم که نگذاری به حساب بی ادبی، برایم نوشته بود: حاصل عمر آن دم است، باقی ایام رفت ... گپ زده بودیم مثل قبل. و اخرش گفته بودم یادت است که در همایش می گفت حق انتخاب آدم را ازار می دهد!!!! کاش حق انتخاب نداشتم و مجبورم می کردی بنشینم در آن ماشین لعنتی ات و خندیده بود که کاش ماشین را پارک کرده بودم و با آژانس می امدم. تمام شده بود به هر حال ...

و من از صبح فکر می کنم کاش حق انتخاب نداشتم !